Na dynamiczny rozwój wenezuelskiej gospodarki miały ogromny wpływ profity ze sprzedaży ropy naftowej – to właśnie dzięki odkryciu bogatych złóż kraj szczyci się dzisiaj doskonałymi drogami, wspaniałą architekturą i rozwiniętą bazą turystyczną.
Wenezuela jest dogodnym punktem do rozpoczęcia wyprawy w głąb Ameryki Łacińskiej – jej krajobrazowa różnorodność zadowoli nawet najbardziej wybrednych turystów, a zwiedzanie wspaniałych zabytków na pewno nie będzie stratą czasu.
W zachodniej części Wenezueli wyrastają ośnieżone szczyty północnych Andów, a na wschodzie rozciąga się szeroka delta Orinoko, poprzecinana labiryntem naturalnych kanałów. Południową część kraju pokrywa legendarna puszcza amazońska, zaś północną granicę tworzy odcinek wybrzeża Morza Karaibskiego o długości 2800 km, z niezliczonymi przepięknymi plażami.
Jednak najciekawszą formacją geologiczną w Wenezueli są tepuis – odosobnione wzgórza o płaskich szczytach, zwane też twardzielcami, wyrastające z pofalowanej sawanny na wysokość ponad 1000 m. Ich szczyty, charakteryzujące się niemal księżycowym krajobrazem, porasta specyficzna endemiczna roślinność. Z jednej z takich gór stołowych wypływa najwyższy na świecie wodospad – Salto Ángel (979 m), najsłynniejsza atrakcja turystyczna kraju.

Informacje ogólne o Wenezueli

Wenezuela (powierzchnia – 916,4 tys. km kw., ludność – 25,3 mln) leży w Ameryce Południowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Atlantyckim. Stolicą jest Caracas. Ustrój – republika związkowa. Podział administracyjny: 23 stany oraz Dystrykt Stołeczny i Dependencje Federalne. Język urzędowy – hiszpański. Waluta – bolivar.  Religia: katolicy 90%, protestanci 2%, inne nurty chrześcijaństwa 1%, inni 5%, ateiści 2%. Strefa czasowa – GMT -4.
Bogactwa naturalne: ropa naftowa, gaz ziemny, rudy żelaza, diamenty, złoto. Najważniejsze gałęzie przemysłu: przetwórstwo ropy naftowej, hutnictwo, chemiczny, maszynowy. Główne rośliny uprawne: trzcina cukrowa, pszenica, kukurydza, banany, owoce cytrusowe, ryż, maniok, ziemniaki.
W Wenezueli żyje ok. 1360 gatunków ptaków (m.in. ary, papugi, tukany, czaple, pelikany, flamingi, kolibry, kondory i tłuszczaki) oraz 340 gatunków ssaków (jaguary, kapibary, pancerniki, mrówkojady, tapiry, pumy, oceloty i pekari). Są również węże, iguany oraz pięć gatunków kajmanów.
Połowę gatunków roślin porastających góry stołowe uważa się za endemiczne. Wiecznie zielone lasy równikowe wciąż jeszcze zajmują czwartą część kraju, ale masowe karczowanie zmniejsza ich powierzchnię w zastraszającym tempie.
Wielorasowe społeczeństwo wenezuelskie jest stosunkowo młode: ponad połowa ludności to osoby poniżej 18 lat. 70% stanowią potomkowie Europejczyków, Indian i Afrykańczyków, 21% należy do rasy białej, 8% do czarnej i 1% do żółtej. Indianie nie tworzą jednolitej grupy etnicznej czy językowej, a ich odrębne skupiska, których jest 27, są rozproszone po całym kraju. Do głównych społeczności indiańskich należą Guajiro (żyjący na północ od Maracaibo) oraz plemiona Piaroa, Guahibo, Yekuana i Yanomami (w Amazonas), Warao (w delcie Orinoko) i Pemón (w południowo-wschodniej Gujanie).

Klimat: Kiedy jechać do Wenezueli?

Najlepszy okres na podróżowanie po Wenezueli to pora sucha trwająca od połowy grudnia do połowy kwietnia, kiedy nie dokuczają upały i nadmierna wilgotność powietrza. Klimat: na Wyż. Gujańskiej równikowy wilgotny, na pozostałym terenie – podrównikowy wilgotny. Średnia roczna temperatura: 28°C na północy i 26°C na południu.

Podróż do Wenezueli

Do Wenezueli latają samoloty wielu przewoźników. Z Polski podrużuje się z jedną przesiadką w Europie.

Na granicy wenezuelskiej

Polacy nie muszą posiadać wizy, aby przebywać na terenie Wenezueli. Otrzymują na granicy tzw. kartę turystyczną. Dotyczy to osób udających się do tego kraju w celach turystycznych. Wymagany okres ważności paszportu przy wjeździe wynosi 6 miesięcy.